Να σκοτώσουμε το φιδάκι πριν είναι αργά.

Για όσους δεν το ξέρουν η γειτονιά μας, το Μοσχάτο, δημιουργήθηκε και αναπτύχθηκε μετά την μικρασιατική καταστροφή και τους πρόσφυγες, που τότε είχαν έρθει από την Μικρά Ασία και την Ανατολή.

Η γιαγιά μου είχε καταγωγή από τα Φάρασα της Καπαδοκίας. Γεννήθηκε στον καταυλισμό που υπήρχε στην σημερινή κεντρική λεωφόρο του Μοσχάτου στην Μακρυγιάννη, εκεί που σήμερα είναι η αγορά της περιοχής. Η προγιαγιά μου, που είχε έρθει από τα Φάρασα, μίλαγε μια μικτή γλώσσα με τουρκικές και ελληνικές λέξεις και οι ντόπιοι την φώναζαν, όπως και τους άλλους πρόσφυγες, τουρκόσπορο.

Μέσα στον καταυλισμό υπήρχαν και Αρμένιοι και Ασσύριοι, γιατί βλέπεται ο ξεριζωμός των ανθρώπων έγινε με βάση το θρήσκευμα.

Η καλύτερη φίλη της γιαγιάς μου μέχρι τα γεράματα της ήταν μια Αρμένισα η κυρία Αννα, που για μας τα εγγόνια ήταν μια δεύτερη γιαγιά. Ακόμα θυμάμαι εκείνα τα τραπέζια της Κυριακής, που κυριαρχούσε ο παστουρμάς, που τα «εκλεπτυσμένα» γούστα της μαμάς είχε εξορίσει από το τραπέζι μας.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι πολύ γρήγορα προσαρμόστηκαν στην περιοχή, έστησαν την ζωή τους και μετέφεραν τις δεξιότητες τους δημιουργώντας ένα τοπικό παραγωγικό μοντέλο Το κτήριο, που σήμερα στεγάζει το Πολιτιστικό Κέντρο και συνεδριάζει το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Μοσχάτου – Ταύρου ήταν παλιά εργοστάσιο ταπητουργίας μια πανάρχαια τέχνη της ανατολής, που μας έφεραν οι πρόσφυγες.

Κανείς σήμερα δεν δίνει σημασία ότι κάποιοι γείτονες μας έχουν ρίζες από εκείνους τους Αρμένιους και Ασσύριους, που τότε κυνηγημένοι έφτασαν να βρουν γαλήνη στην περιοχή του Μοσχάτου.

Τα θυμάμαι όλα αυτά τώρα, γιατί θεωρώ ότι επιστολή των τεσσάρων δημάρχων της περιοχής μας, Γλυφάδας, Ελληνικού – Αργυρούπολης, Αλίμου, Παλαιού Φαλήρου προς τον Υπουργό μεταναστευτικής πολιτικής είναι ως προς τις εκφράσεις απαράδεκτη. Η σύνδεση του προσφυγικού, μεταναστευτικού με την τρομοκρατία είναι πρώτα αυθαίρετη, οι τρομοκράτες στην Γαλλία ήταν Γάλλοι ή Βέλγοι πολίτες γεννημένοι στην Ευρώπη από γονείς δεύτερης και τρίτης γενιάς μετανάστες και δεύτερο επικίνδυνη. Το αυγό του φιδιού δεν θέλει και πολύ για να εκκολαφτεί. Εκτός αν αυτός είναι ο στόχος τους. Να μεγαλώσουν το φίδι. Μόνο που ξεχνούν ότι το φίδι δεν εξημερώνεται και το πρώτο που θα δαγκώσει είναι το χέρι που το ταΐζει. Το ότι η Ευρώπη στέλνει πολίτες στο κοινωνικό περιθώριο και στην τρομοκρατία, οφείλεται στην βαθιά κρίση, που περνά η Ευρώπη στο σύνολό της.

Οφείλω εδώ να τονίσω ότι τιμά την περιοχή μας, την ιστορία της, που ο Δήμαρχος Μοσχάτου – Ταύρου Ανδρέας Ευθυμίου και ο Δήμαρχος Καλλιθέας δεν υπογράφουν την απαράδεκτη επιστολή. Δημιουργεί κακή εντύπωση ότι υπογράφει την επιστολή ο Δήμαρχος Παλ. Φαλήρου, που το προηγούμενο διάστημα στο Ταε Κβο Ντο είχε προσφέρει πολλά και εξακολουθεί να προσφέρει.

Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες είναι εδώ και δεν πρόκειται να φύγουν αύριο ή μεθαύριο. Θα μείνουν εδώ, στην Ευρώπη. Είναι μια ιστορική πραγματικότητα. Η Ελλάδα, η Ευρώπη χρειάζεται να χαράξει πολιτική με δεδομένη την ιστορική πραγματικότητα.

Γεγονότα όπως το χθεσινό με τον άγριο καυγά μεταξύ Μαροκινών και άλλων προσφύγων στο γήπεδο χόκεϋ του Ελληνικού δεν λύνονται με ρατσιστικό παροξυσμό, αλλά με χάραξη μακροχρόνιου σχεδιασμού. Παραβατικότητα θα υπάρχει και από τους πρόσφυγες, όπως υπάρχει σε όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες διαχρονικά.

Ακούγοντας χθες στο ραδιόφωνο τον μετανάστη ή πρόσφυγα να μιλά σε άπταιστα αγγλικά καταλαβαίνεις ότι είναι μορφωμένοι με γνώσεις, που μπορεί να προσφέρουν στην κοινή προσπάθεια για την οικονομική ανάπτυξη. Σχέδιο χρειάζεται, όχι μόνο από την Κυβέρνηση, αλλά και από τις τοπικές κοινωνίες, τους δήμους, με πολλές μικρές δομές σε όλους τους δήμους ανάλογα με τον πληθυσμό και όχι γκέτο χιλιάδων ανθρώπων. Δυστυχώς η Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος (ΚΕΔΕ) πέρα από κραυγές μισαλλοδοξίας δεν επιχειρεί αυτό τον απαραίτητο σχεδιασμό.

Μπάμπης Μπιλίνης

Ανοιχτή συνέλευση 7 Δεκεμβρίου 2015, 07:00 μμ

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Σας προσκαλούμε σε ανοιχτή συνέλευση με θέμα:

ΚΟΚΚΙΝΑ ΔΑΝΕΙΑ - ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ Α΄ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ- ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΡΑΠΕΖΩΝ.

Εισήγηση από την γραμματεία του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής της ΚΕ ΣΥΡΙΖΑ.

Στον Πολυχώρο ΣΥΡΙΖΑ ΜΟΣΧΑΤΟΥ, Αργοστολίου 67, Μοσχάτο,
Την Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2015, 7μμ.

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΑΤΤΙΚΗΣ:Πρόσκληση σε δήμους και τουριστικούς φορείς για προβολή της Αττικής

Η εντεταλμένη περιφερειακή σύμβουλος κα Ελένη Δημοπούλου κάλεσε τους Δήμους και τους τουριστικούς φορείς της Αττικής να μετέχουν ενεργά στη διαβούλευση σχετικά με τη νέα τουριστική καμπάνια, προκειμένου η Περιφέρεια Αττικής να προβάλει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο κάθε περιοχή της Αττικής. 

ΠΕΡΙΣΟΤΕΡΑ : http://www.euro2day.gr/news/economy/article/1380898/doyroy-prosklhsh-se-dhmoys-kai-toyristikoys-forei.html

Τα κόκκινα στεγαστικά δάνεια και το διακύβευμα για την αριστερά

Η δημιουργία του προβλήματος.

Πριν το 2008, πριν την οικονομική κρίση, το παραγωγικό μοντέλο που είχε κυριαρχήσει στην χώρα ουσιαστικά περιγράφεται στο δίπτυχο «οικοδομή, real estate». Πάνω στο μοντέλο αυτό στηρίχτηκε ουσιαστικά και ο χρηματιστικός και ο τραπεζικός τομέας.
Όλοι/ όλες έχουμε την εμπειρία της στενής διαπλοκής των κατασκευαστών, των κτηματομεσιτών και των τραπεζιτών.
Όλοι/ όλες έχουμε την εμπειρία ότι με μια επίσκεψη σε μεσιτικό γραφείο εκτός από σπίτι αγόραζες (κυριολεκτικά) και το τραπεζικό δάνειο με το όποιο θα πλήρωνες το σπίτι.
Το παραγωγικό αυτό μοντέλο είχε στηθεί πάνω στο πολιτιστικό – καταναλωτικό μοντέλο «του ευρύχωρου σπιτιού, του ωραίου εξοχικού (κατά προτίμηση πάνω στον αιγιαλό ή μέσα στο δάσος ιδιωτικοποιώντας δημόσιο, κοινόχρηστο χώρο) και του σύγχρονου ΙΧ αυτοκινήτου».
Η μικροαστική λογική ήταν στην αποθέωσή της. Τα πρώτα μηνύματα με την φούσκα των «Ολυμπιακών Αγώνων» είχαν φανεί, αλλά συνεπαρμένοι από την νέα «εθνική ιδέα» η κριτική στο κυρίαρχο παραγωγικό μοντέλο ήταν και ακόμα είναι περιθωριακή. Λες και η κρίση, τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, τα κόκκινα δάνεια είναι φυσικό φαινόμενο και όχι αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών. Λες και δεν είναι κρίση του καπιταλιστικού μοντέλου.

Τα δεδομένα του προβλήματος.

Και έπειτα ήρθε η κρίση. Τα παραγωγικό μοντέλο κατέρρευσε με πάταγο. Είχε όμως μέχρι τότε δημιουργήσει τετελεσμένα. Σύμφωνα με την πανελλήνια απογραφή κατοικιών – πληθυσμού της ΕΛΣΤΑΤ 2011 το σύνολο των κατοικιών στην χώρα μας (πρώτης κατοικίας, δεύτερης, τρίτης, συμπεριλαμβανομένων και των 170.000 διαμερισμάτων που παραμένουν στους εργολάβους απούλητα λόγω κρίσης), είναι 6.371.901 από τις οποίες οι 5.520.872 είναι μέχρι 120 τ.μ. Αν υπολογίσουμε τρία (3) άτομα μέσο όρο ότι κατοικούν σε κάθε σπίτι τότε ο πληθυσμός της χώρας θα έπρεπε να είναι 19.114.803 (6.371.901Χ3), δηλαδή περίπου 42% παραπάνω από τα έντεκα εκατομμύρια (10. 939.727), που είναι ο πραγματικός. Επομένως περίπου το 40% των κατοικιών που καταγράφηκαν με την απογραφή είναι δεύτερης, τρίτης κατοικίας ή απούλητα διαμερίσματα λόγω κρίσης.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν στην Βουλή, τα κόκκινα δάνεια που αφορούν κατοικία και δεν έχουν ενταχτεί στις διαδικασίες του νόμου Κατσέλη είναι 230.000. Από αυτά τα 58.000 (25%) σύμφωνα με τα στοιχεία φακέλου δανείου των τραπεζών είναι στην κατηγορία της απολύτου προστασίας για τα επόμενα τρία χρόνια και τα 81.000 (35%) στο καθεστώς προστασίας υπό προϋποθέσεις με εισοδηματικά κριτήρια.
Επειδή το 94% των φορολογουμένων έχει ατομικό εισόδημα μέχρι 35.000 ευρώ (και όχι οικογενειακό όπως παρουσιάστηκε από τον υπουργό) κάποιοι από τα μεσαία οικονομικά στρώματα θα δυσκολευτούν και ίσως υποχρεωθούν να θυσιάσουν τον τρόπο ζωής τους (εξοχικό, ακριβό αυτοκίνητο). Πάντως σε αυτές τις κατηγορίες δεν θα γίνουν πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας.
Μέχρι τα 230.000 κόκκινα δάνεια μένουν ακόμα 91.000 στεγαστικά δάνεια, που δεν καλύπτονται. Αν από αυτά εξαιρέσουμε ένα 10% έως 15%, που σύμφωνα με τις τράπεζες είναι στρατηγικά κακοπληρωτές, μένουν περίπου 70.000 δάνεια. Από αυτά κάποιοι που θα πιεστούν, θα πληρώσουν. Πολλά όμως από αυτά τα δάνεια είναι δάνεια δεύτερης – εξοχικής κατοικίας ή βρίσκονται ακόμα στην ιδιοκτησία των εργολάβων κατασκευαστών, που δανείστηκαν για να τα αποπερατώσουν και δεν κατάφεραν να τα πουλήσουν, επειδή μετά το 2010 οι Τράπεζες έπαψαν να δίνουν στεγαστικά δάνεια. Επομένως πάνω από 50.000 σπίτια δεύτερης – εξοχικής κατοικίας και άδεια – απούλητα θα αλλάξουν χέρια το προσεχές διάστημα μέσω κατασχετηρίων και πλειστηριασμών.

Το διακύβευμα

Πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας δεν θα γίνουν. Εκτός της όποιας προστασίας από το νόμο ούτε το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο θα το επιδιώξει.
Το πραγματικό διακύβευμα είναι ότι στο κενό που αφήνει η κατάρρευση του οικονομικού, παραγωγικού, καταναλωτικού μοντέλου, το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο καταθέτει τις επιδιώξεις του για το μελλοντικό μοντέλο κατοικίας και τουρισμού.

Και η αριστερά;

Ταξικό πρόσημο υπέρ των αδυνάτων κοινωνικών τάξεων δεν σημαίνει υπεράσπιση και παλινόρθωση του παραπάνω καταρρέοντος μοντέλου. Η ρητορική έξαψη του βουλευτή του ΚΚΕ «να υπερασπιστούμε την πρώτη και δεύτερη λαϊκή κατοικία δεν οδηγεί παρά στην υπεράσπιση του «μικροαστικού ονείρου».
Μπορεί η δεξιά πολιτική να θέλει να υπερασπιστεί το μοντέλο που ξεκίνησε με την «αντιπαροχή» μετά τον εμφύλιο, για να εκμαυλίσει και κυριαρχήσει ιδεολογικά μαζί με τον φόβο σε ένα λαό, που βγήκε νικητής από τον πόλεμο κατά του ναζισμού και φασισμού με τις σημαίες του ΕΑΜ, της Αριστεράς και της λαοκρατίας, αλλά και ηθικά νικητής από τον εμφύλιο και την αγγλοαμερικανική στρατιωτική επέμβαση υπέρ της κυρίαρχης οικονομικά τάξης.
Η Αριστερά όμως οφείλει στο όνομα μιας πολιτικής ταξικά μεροληπτικής υπέρ των αδύνατων κοινωνικών τάξεων να παλέψει για το δικό της οικιστικό μοντέλο με κοινωνικό πρόσημο. Αφού πρώτα συνεννοηθούμε ότι όταν λέμε «σπίτι» εννοούμε αυτό που οι αρχαίοι έλεγαν «εστία» και εμείς με τον κακόηχο όρο «πρώτη κατοικία». Προφανώς και δεν μπορούμε να υπερασπιστούμε την μικροαστική συσσώρευση κέρδους και ματαιοδοξίας, που επενδύθηκε σε οικήματα δεύτερης και τρίτης κατοικίας (και στο βουνό και στη θάλασσα).

Και τα κινήματα;

Οι κινήσεις πολιτών και τα κινήματα αλληλεγγύης θα συνεχίσουν την δουλειά τους. Τον αγώνα της αλληλεγγύης σε αυτές τις ειδικές περιπτώσεις, που η γενικότητα ενός νόμου δεν μπορεί να προβλέψει ή στις περιπτώσεις που ο πολίτης μόνος εγκαταλείπει την προσπάθεια. Θα συνεχίσουν τον αγώνα της ανυπακοής και αντίστασης κατά του κυρίαρχου μοντέλου και νοοτροπίας των τελευταίων δεκαετιών. «Κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη».

Μπάμπης Μπιλίνης
21 Νοεμβρίου, 2015